Teatr Powszechny – w pobliżu znajduje się wiele szemranych uliczek, niebezpiecznych praskich zakamarków i podchmielonych typów. Nie zawsze tak było. Pamiętam kilka wiosennych dni, gdy mijający się ludzie spoglądali na siebie z życzliwością, nie było krwawych bójek na Brzeskiej ani pijaków w Parku Skaryszewskim. Był początek kwietnia 2005 roku i żałoba po Janie Pawle II. Pamiętam też kilka pielgrzymek polskiego papieża w różnych częściach świata i pozytywne emocje, jakie im towarzyszyły. Teraz czytam komentarze o pewnym spektaklu i przecieram oczy, ile w nich jest nienawiści i chamstwa. Łatwo wzbudzić złe emocje. To chyba nasza, ludzka klątwa. Teatr Powszechny – na jego budynku wisi napis „Bój się człowieka”. Boję się człowieka, który obraża i rani. A także tych, którzy go popierają.